Tussen Wij en Ik

In hoeverre zijn we eigenlijk autonoom? Staan we niet altijd in verbinding met anderen? Deze performance bevraagt het westerse individualisme en het verlangen naar autonomie. Een rood elastisch doek vormt de kern van de choreografie. Een groep performers beweegt, raakt verstrikt en leunt in het doek, waarbij ze elkaar nodig hebben om het geheel in balans te houden.

In Tussen Wij en Ik staat de individuele verantwoordelijkheid en veiligheid van de performers direct in verbinding met de collectieve verantwoordelijkheid. Elke speler moet vertrouwen hebben in de anderen en even solidair zijn, anders werkt het niet. De voorstelling schetst daarmee een voorbeeld voor een samenleving in balans, en wat dat betekent voor onze autonomie en verbondenheid.