Op vrijdag 13 juni 2025 werd het Oerol Festival geopend door hosts Lin an Phoa, Daan Doesborgh en Teddy Tops het festival. Samen met algemeen directeur Mikey Martins en artistiek leider Sabine Pater verwelkomden zij, namens iedereen die Oerol dit jaar mogelijk maakt, alle bezoekers op festivalhart de Deining. Lin An Phoa bracht het allemaal samen met de kracht van poëzie. Onderstaand het gedicht wat zij voordroeg.
Als je een eiland
je vertrekt van het vasteland met het verlangen iets achter je te laten
je pelt de voorbije maanden af, legt de laatste nieuwsberichten naast je op de kade, je stapt aan boord en weet dat er andere schepen op andere wateren die andere kant nooit halen
maar jij hoopt tussen de ene kust en de andere
je gedachten te laten varen
hoopt dat de open zee je tijdelijk wat ruimte geeft
hoopt dat op een andere bodem alles een beetje trager leeft
nog even en je trekt jezelf tegen de wind in door de duinen
neemt in alle vroegte een korte, koude duik
je doorstaat een kleine zomerstorm want geen tijd om te schuilen
je legt een poncho op een modderig stuk grond
je vergeeft de grond
vergeet de regen
vergeet alles wat er tegenzit want nu kan dat even-
er ligt een zee tussen jou en je zorgen in
er ligt een uitzicht voor je klaar om eindeloos in te dwalen
er is een duinmeer waar je waadt in het begin van ons bestaan
er zijn plekken voor gesprekken die het ongemak aangaan
er is een bos dat bevraagt hoe we ons aan de wereld tonen
er zijn ladders en lijven die proberen in balans te komen
en dat wil je ook – dat evenwicht, niet continu worden bewogen
niet continu alle berichten over rampen en oorlogen
misschien kwam je hierheen om de wereld te vergeten
misschien zocht je ontsnapping van een haperend geweten
misschien woon je hier en is dit altijd al je leven, maar dan deze weken net wat artistieker
misschien vind je een festival geen plek voor politiek
maar kunst is verzet als de wereld wordt verziekt
en misschien wil je vooral even pauze van deze tijd
biedt het eiland je een uitweg om weer iets meer mens te zijn
maar dit eiland is ook de wereld
wat hier gebeurt staat niet op zich
alle artiesten zijn ook mensen die nachten wakker liggen
zich zorgen maken, kranten lezen, staken en protesteren
die ondanks alle ellende de wereld niet de rug toekeren
maar er muziek van maken, dans, poëzie of theater
installaties vol vragen die later als je terugkeert nog steeds blijven knagen
ik hoop dat je knaagt, vragen stelt, praat en je laat raken
ik hoop dat je geen pauze neemt
maar wel hier op kunt laden
aan het bos, de zee, de mensen en al deze verhalen
ik hoop dat je geen eiland bent dat niet meer kan verbinden
ik hoop dat je een eiland bent waar je iets terug kan vinden van jezelf,
van het mens dat je thuis ook zou willen zijn
ik hoop dat je iets moois meeneemt van deze wereld in het klein
